Kampania społeczna #WypalenieZawodoweNaCelowniku zainicjowane przez Anna Mistewicz z Angelini Pharma Polska oraz Związek Przedsiębiorców i Pracodawców / Union of Entrepreneurs and Employers wraz z Partnerami Provident Polska i BAT przybliża i wyjaśnia zjawisko #burnout.

Dziękuję bardzo organizatorom za zaproszenie do uczestnictwa w konferencji, która właśnie się odbyła i podsumowała dotychczasowe działania.
W ramach kampanii zostały przeprowadzone badania dotyczące powszechności, przyczyn, konsekwencji i sposobów radzenia sobie z wypaleniem zawodowym.

📌Badanie twórców kampanii zaciekawiło mnie bardzo, bo zostało zrealizowane na grupie ponad 800 pracowników i 200 menedżerów kilku branż w tym: przemysłowej, handlu, dystrybucji, transportowej i logistyki. Wkrótce wyniki będą dostępne online.

Wyodrębnienie grup badanych wedle poziomu stanowiska daje szansę na ciekawą analizę.
👉Swoją pracę za stresującą (często lub bardzo często) uważa 24 % menedżerów i 28% pracowników.

📌W ankiecie pytano, kto jest bardziej narażony na wypalenie zawodowe.
👉Niemal połowa pracowników/specjalistów (47%) wskazało że wypalenie może dotknąć każdego, niezależnie od stanowiska. Jednocześnie wskazali oni, że najmniej na to zjawisko podatni są członkowie zarządu (7% wskazań) i dyrektorzy (14%)
👉Menedżerowie zgłaszali odwrotną tendencję – wg. nich najbardziej narażeni są dyrektorzy (52%) członkowie zarządu (45%) i menedżerowie (45%). 37% grupy menedżerów wskazało, ze wypalenie zawodowe nie jest zależne od zajmowanego stanowiska

📍Czy to oznacza nierozumienie wzajemnych problemów między pracownikami i menedżerami/kadrą zarządzającą?

👉Niespełna połowa menedżerów (46%) i zaledwie 29% pracowników deklaruje, że w ich firmach panuje otwartość i szacunek dla każdego pracownika.
👉Na dobre relacje/więzi w pracy (tzw. zespołowość) wskazało jedynie 42% menedżerowi i 39% pracowników

Uwaga :
👉Tylko 27% menedżerów i 25% pracowników, szukało pomocy w związku z wystąpieniem objawów wypalenia zawodowego, Gdzie?:
🔔u specjalisty: psychologa, psychoterapeuty, psychiatry/coacha, etc- menedżerowie -67%, pracownicy-56%
🔔u współpracowników pomocy szukało 67% menedżerów i 20% pracowników
📢Uwaga! U swojego przełożonego pomocy nie szukali w ogóle menedżerowie i tylko 11% pracowników
Te wyniki odnoszą się oczywiście do grupy, która w ogóle szukała pomocy (czyli z 27% i 25% powyżej)

Ja to podsumuję tak i ciekawa jestem Waszego zdania:
📌Szukamy pomocy bardziej jako jednostki, które chcą zwiększyć własne zasoby odporności na stres w miejscu pracy, ale nie szukamy pomocy, która sięga źródła problemów, poprzez obniżenie obciążenia w pracy, presji, kształtowanie generalnie środowiska, które zmniejszy poziom chronicznego stresu.

Czyli GORĄCY KARTOFEL, wciąż parzy, Podrzucamy go, żeby oziębić dłonie, ale ciągle nowy, gorący, wpada nam z ogniska.

📢 Niestety żaden zewnętrzny specjalista nie poprawi naszego środowiska pracy. Rozwiązania są w środku organizacji.